|
Às vezes maquio a realidade, para ela não ficar tão feia. Às vezes preciso aplicar na veia, varias doses de fantasia, para enxergar a poesia.
Então só olho para o céu, não olho para o chão. Fico viajando nas nuvens, para não viver a situação.
Tento fugir do asfalto e embrenhar-me no mato, mas só encontro devastação... Por isso meu poema nasce trazendo esta poluição.
A.J. Cardiais imagem: google
|
Poeta
|
|
En el 75 los jóvenes, viejos de ahora Con la fe en Luis Jerónimo López, esperaban Una portería en cero, un pase genial de Alfonsito Cañón, un Grito de gol de Ernesto Días, una entrega total De Carlos Alberto Pandolfi y poder cantar Volveremos, volveremos, volveremos otra vez Volveremos a ser campeones como la primera vez.
Omar Pérez es el sueño de los viejos Jóvenes de ayer y los jóvenes de larga paciencia de hoy De un pasé genial, de un arco invicto Al terminar la final protegido como siempre Por las manos de Camilo Vargas, un destapar las Gargantas atascadas por los años, gritando Un gol delirante de nuestro Jonathan Copete para cantar Nuevamente... Volveremos, volveremos, Volveremos otra vez, Volveremos A ser campeones como la primera vez.
Nos pusimos el pecho rojo, las manos Blancas, el corazón más alegre, practicamos La semana entera como se canta un gol De título, que nos contaron los Viejos, entrenamos los abrazos, soñamos Y no dormimos, hablamos De lo que somos, sentimos lo que Esperamos y por fin supimos por Que la santa fe que cargamos tantos Años.
Que vengan los pobres, que vengan Los ricos, que vengan los Millonarios, que vengan los Bogotanos, que volvimos otra vez A ser campeones como la primera vez
|
Poeta
|
|
É melhor alguém estar escrevendo, pintando ou desenhando besteiras, do que arquitetando, falando ou fazendo "besteiras".
Mente vazia é oficina do "inimigo"... Com tantas mentes vazias zanzando, nós estamos correndo perigo. Temos que levar a vida rezando.
Precisamos alimentar o bem. Precisamos alimentar a Arte... Essa é minha maneira, de enxergar a vida: viva, e deixe que vivam.
Se você não gostou da Arte, não julgue, fique à parte... A vida é uma estrada imprevisível. O que você acha horrível, outros podem achar maravilhoso.
A.J. Cardiais
|
Poeta
|
|
Não posso reclamar (de barriga cheia) dos poemas que me correm nas veias transformando minha visão.
Eu tenho um só coração, mas poderia ter muitos diante dos assuntos que reinam nesta Nação.
Vejam lá: cada um quer um pedacinho de terra. Cada um quer um pedaço de pão...
Quer uma roupa pra lavar, uma casa pra arrumar uma criança pra olhar... Cada um quer, honestamente, receber seu "quinhão".
Eu sei... Mas o que posso fazer, além de sofrer e escrever?
A.J. Cardiais imagem: google
|
Poeta
|
|
Dinheiro circulando Dinheiro trabalhando Dinheiro provocando Dinheiro perturbando...
Dinheiro poluindo Dinheiro corroendo Dinheiro matando Dinheiro morrendo...
Dinheiro, ninguém esquece... Dinheiro estresse Dinheiro morte Dinheiro prece.
A.J. Cardiais
|
Poeta
|
|
Eu vivo dentro do sofrimento... Vejo as drogas substituírem o alimento.
Vejo pessoas tirando seu sustento do lixo. Vejo gente vivendo que nem bicho.
Vejo idosos "se virando" para continuarem vivendo, e políticos se aposentando depois de poucos mandatos e muitos "bons tratos"...
Como posso me calar, vendo todos estes atos? Minha poesia tem que falar, tem que brigar... Tem que relatar os fatos.
A.J. Cardiais imagem: google
|
Poeta
|
|
Con el odió que gobiernan con ese mismo odió serán recordados es tiempo ya de bajar a quien no cumple sus funciones y destruye la patria siempre en su beneficio, y buscar quien bien sirva al interés popular.- La aberración demostrada en cada acto sin pudor para demostrar la burla y acciones contrarias para quien debe legislar para las mayorías.- Un país excluyente dividido por sus dirigentes juicios populares con penas muy severas que incluyan destierro y hasta pena de muerte para quien se pase los limites de la decencia.- Llegamos al límite de la desvergüenza ciudadanos sin patria espectadores de tercera a las causas que los gobiernan y sin representación solo activos en actos de violencia. Esta patria es una ramera vulnerada y humillada por seres despreciables asesinos siempre actuando en la impunidad.- Con la soga al cuello y sin esperanzas ciegos a los acontecimientos caminantes sin rumbos andando siempre a la deriva. Del maldito juego perdemos siempre apostando todo en un juego ya viciado y arreglado.- Esto no es de nadie siendo de todos recuperemos la identidad y valoremos el paraíso hecho un infierno.- Colombia se extingue apaguemos la llama que lo consume y gocemos el instante de esta linda tierra o ahondemos el fuego y consumamos esto.-
Mira mi blog http://hectormaxx-mipoesia.blogspot.com/ http://articulospolemicosdelmundo.blogspot.com/
|
Poeta
|
|
Chavales Gordos y Feos Asquerosos Dando por Culo y Estorbando en una Película de Chavales Delgados Porque sus Padres Tienen Dinero y Financian la Película y si no Actúa el Gordo Enchufado la Película no se Hace.
Cuánta obra de arte pudo ser Que quedó estropeada por un gordo Qué de lirios sublimes pudo haber Que no fueran manchados por un tordo.
Cuánta gloria y diamantes pude ver Que no fueran ocultos por los gordos. Pero el gordo cabrón quiero creer No era malo, tan sólo era: sordo.
La bellísima película pasaba Toda llena de cintas de colores Pero el gordo cabrón la estropeaba.
Convertíala en un museo de horrores. Pero el padre del gordo financiaba Y quería a sus hijos como actores. ................................................................... Francisco Antonio Ruiz Caballero.
|
Poeta
|
|
Blua sfero, grandioza kosma juvelo, tre soleca Tero-Mar’, ĉu vi rondiras cele al deklin’? Voraz vermo vin penetras, ellasas algidan febron, kaj baldaŭ devoros vin.
Ĝi sin movas tra l’ homaj vejnoj. Sur iliaj pacaj kampoj ĝi kondukas ekstermon. La verbo de la avareco naskas ĉi voreman vermon.
Kiu do nin povos savi de tiu speco da malsano, jam de multe nin hantanta? Ho, tia angoro de havi, plu kaj plu kaj ĉiam havi - fatala febro - sole en la homo manifestanta!...
|
Poeta
|
|
Esfera Azul, joya inmensa, solitaria Tierra-Mar, ¿hasta cuándo volverás? Gusano voraz te penetra y la fiebre que desencadena está a punto de te devorar. Fluye por las venas de los hombres, mina a los campos de paz. El verme de la avaricia crea esse verbo voraz.
¿Quién puede salvarnos de esse mal que nos infesta? Ah, ansia de tener y aindamáis tener – fiebre funesta – que sólo en el hombre se manifiesta! ...
(Da coletânea "Estado de Espírito", de Sersank)
Visite o blog: "Estado de Espírito" http://sersank.blogspot.com
|
Poeta
|
|