|
|
Trong bối cảnh toàn cầu đang ưu tiên các giải pháp bền vững, nông sản xanh nổi lên như một xu hướng tất yếu, mở ra nhiều cơ hội tiềm năng cho nền nông nghiệp Việt Nam. Với lợi thế về khí hậu, thổ nhưỡng phong phú và nguồn nhân lực dồi dào, Việt Nam có thể khai thác tối đa những giá trị từ nông sản xanh để đáp ứng nhu cầu ngày càng tăng của thị trường trong và ngoài nước.
Tomax Holdings tự hào tiên phong trong việc thúc đẩy nông sản xanh Việt Nam, mang lại không chỉ giá trị kinh tế mà còn đóng góp vào việc xây dựng hình ảnh quốc gia trên thị trường quốc tế.
1. Nhu Cầu Nông Sản Xanh Tăng Cao – Cơ Hội Cho Việt Nam
Sự quan tâm đến sức khỏe và môi trường đã khiến người tiêu dùng toàn cầu ưu tiên lựa chọn thực phẩm sạch, an toàn và có nguồn gốc rõ ràng. Đây là cơ hội lớn để Việt Nam phát triển các sản phẩm nông sản xanh nhờ vào:
Đất đai màu mỡ: Thuận lợi cho việc canh tác nông sản hữu cơ.
Nguồn nhân lực giàu kinh nghiệm: Có truyền thống lâu đời trong sản xuất nông nghiệp.
Thị trường quốc tế mở rộng: Nhiều quốc gia đang tìm kiếm nguồn cung cấp thực phẩm xanh đáng tin cậy.
Có thể bạn chưa biết <<< Công ty Tomax Holding >>> Tại đây
[img=500x375]https://tomaxholdings.com/wp-content/uploads/2024/10/gao-504-1024x768.jpg[/img]
2. Thách Thức Trong Phát Triển Nông Sản Xanh Tại Việt Nam
Dù có nhiều cơ hội, Việt Nam vẫn đối mặt với những thách thức lớn khi phát triển nông sản xanh:
Tiêu chuẩn quốc tế khắt khe: Các chứng nhận hữu cơ và yêu cầu truy xuất nguồn gốc nghiêm ngặt.
Thiếu công nghệ hiện đại: Hạn chế trong việc ứng dụng công nghệ xanh vào sản xuất.
Cạnh tranh toàn cầu: Cần nâng cao chất lượng và xây dựng thương hiệu để cạnh tranh với các quốc gia khác.
Mời các bạn cùng xem thêm <<< https://baskadia.com/user/ew7a >>> Tại đây
[img=500x500]https://tomaxholdings.com/wp-content/uploads/2024/12/23-24-1591x1591.png[/img]
3. Tomax Holdings – Dẫn Đầu Xu Hướng Nông Sản Xanh Việt Nam
Tomax Holdings cam kết đồng hành cùng nền nông nghiệp Việt Nam trên hành trình phát triển nông sản xanh:
Đầu tư công nghệ hiện đại: Áp dụng AI, IoT và blockchain để quản lý chất lượng và truy xuất nguồn gốc.
Hợp tác quốc tế: Đưa nông sản xanh Việt Nam vươn xa trên thị trường toàn cầu.
Đảm bảo chất lượng cao nhất: Tuân thủ nghiêm ngặt các tiêu chuẩn quốc tế, mang lại sự tin tưởng cho khách hàng.
Xem thêm <<< Tomax Holding >>> Tại đây
4. Tương Lai Tươi Sáng Cho Nông Sản Xanh Việt Nam
Với sự đầu tư đúng đắn và cam kết bền vững từ các doanh nghiệp như Tomax Holdings, nông sản xanh Việt Nam đang trên đà trở thành một thương hiệu mạnh mẽ trên thị trường quốc tế. Đây không chỉ là cơ hội để gia tăng giá trị kinh tế mà còn góp phần nâng cao vị thế của Việt Nam trong lĩnh vực nông nghiệp bền vững.
CTA: "Khám phá cơ hội phát triển nông sản xanh với Tomax Holdings – Nơi cung cấp nông sản sạch, chất lượng."
|
Poeta
|
|
|
|
Eres fuego perfumado,
que emerge de los encantos terrenales.
Eres perfume de rosas,
que se dispersa en los espacios celestiales.
Eres el encanto,
que inunda mis venas como el espíritu Santo.
Eres la pasión, que construye mi locura
Eres El encanto, qué trastorna mi piel
Eres el deseo, que con tus labios sorbe la miel.
Eres la llama incandescente de mi pasión.
Eres la caricia loca que mi piel provoca.
Eres la causa de mis locuras.
Eres el amor tierno, pasional, desequilibrado
y loco para el que vivo.
Eres totalmente dueña de mis latidos.
Eres dueña de las caricias de mi piel,
donde la pasión se nutre de locuras
del amor tierno y pasional.
Eres causa de mi mente desequilibrada.
Tus labios alteran los latidos de mi corazón.
Tus caricias y abrazos hacen que pierda la razón.
Eres dueña de mi mente, te amo intensamente
Enrique Canchola Martínez
|
Poeta
|
|
|
|
Inmisericorde… incesante…
deslizas tu felina presencia,
en cada resquicio de vida,
en todos mis espacios,
aún en los predios de Morfeo,
cuando rendidos los párpados,
dan paso a ese otro universo,
en donde te amo más y tan solo,
puedes ser mía, solo mía…
Atisbas desde cada idea en mí,
pues eres pensamiento e intención,
te has acoplado a mis neuronas,
y con cada reacción: un estoy aquí,
una imagen, una sensación tuya,
grita que habitas en mí…
el vago concepto de propiedad,
no alcanza, con esta fusión,
con esta total entrega…
Y entonces,
no hay más yo… solo nosotros,
nada por escrutar, nada por guardar…
esta sensación de tu acecho,
es saberte en mí, inundando todo,
ama y señora de mis ganas,
de la inspiración, de mis sueños…
Tú… me acechas,
Sí… y adoro que así acurra,
que no haya tregua ni piedad,
la vida nos obsequia momentos,
que compartidos son únicos,
irrepetibles, que deben agotarse,
disfrutarse como cada respiración,
como si no fuera posible un mañana,
tienes con todas mis fuerzas,
toda la intensidad y pasión,
que habitan contigo en mí…
|
Poeta
|
|
|
|
Para Aural
Mi mente refugio de tu alma
Mi cuerpo refugio de tus pensamientos
Mis manos refugio de tus encantos
Mi pasión refugio de tus besos
Mis labios refugio de tus abrazos
Mis papilas refugio de tus sabores
Mi corazón refugio de tus amores
Mi memoria refugio de tu cariño
Mi locura refugio de tu ternura
Mi alma refugio de tu calma
Mi lecho refugio de tu parvada
Mi pecho refugio de tu palabra
Mis ojos espejo de tu mirada
Todo ello construido en ese amor
Que fue nuestro nido.
Enrique Canchola EC-10
27septiembre 2024
|
Poeta
|
|
|
Y qué importa ahora,
haber caminado separados,
si al final el universo nos juntó,
para darle sentido a tantas cosas,
al mismo amor, a la ternura
por nosotros conjugados
con pasión, con dulzura…
qué importa que nos llegue
la fría tarde o el apacible otoño,
si las recibimos juntos y enlazados,
si hemos multiplicado sueños e
ilusiones, si aprendimos a
coincidir y complementarnos,
en piel, sentimientos, en ganas…
qué importa el tiempo,
si pudimos arrancar de la vida,
una dimensión más rica de amar,
esta que no me canso de cantar…
|
Poeta
|
|
|
|
Y, cuando los deseos represados…
por fin, estallan sin compasión,
entonces, tu sensualidad, nosotros,
avivamos aún más las ansias,
para que el derroche sea total,
inimaginable, irreverente, locuaz…
Los ribetes de la entrega entonces,
no son, apenas la exaltación trémula,
de besos, caricias, cuerpos fundidos,
no, las ansias por complementarnos,
galopan in crescendo, al delirio, sí…
aquel alucinante, que tampoco
se pierde en el paroxismo…
No deja de coronar cúspides,
de desatar aún más tremores,
de vencer el cansancio y volar libres,
más allá de lo imaginable, más allá…
de los linderos de la razón,
si es que existieran, es que,
el amor así apasionado, los borró,
poco antes del primer nuevo beso…
Todo se renueva en ti, en nosotros,
en esta mágica necesidad de sentirnos,
de juntarnos, sin pretender poseernos,
aunque al final eso ocurra totalmente…
hasta la embestida inminente de
más ansias delirantes, que recibe,
y entrega, porque el universo nos da…
|
Poeta
|
|
|
|
Te busco en mis labios…
Y junto a mi memoria, en mis manos,
busco tus formas, que,
con ansias infinitas,
recorrieron para grabarlas en mi alma…
Te busco en los “te amo”,
que no hizo falta repetirlos,
pero que se sintieron como gritos,
en cada gemido y susurro nuestros…
Te busco entre mis brazos,
que se llenan contigo,
cuando ya no queda espacio
entre nuestros corazones…
Te busco con esta inextinguible hambre,
con la que amarnos demencialmente,
no acabará de saciar nunca…
esto de sentirnos, de llenarnos,
de explorarnos…
Te busco, en las nuevas auroras,
que huérfanas de la luz de tus ojos,
poco iluminan, pero ilusionan,
en el recuerdo de tus sonrisas…
Te busco, en las palabras nuevas,
que hasta quisiera inventar,
para intentar describir intensa
y profundamente…
nuestras almas acoplándose,
más allá de la piel, de los besos,
de la distancia y el tiempo…
Te busco…
no cesaré de hacerlo…
hasta encontrarme en ti:
en tus pupilas; en la calidez
del ansiado, nuevo fortísimo abrazo;
en nuestras bocas respirándose,
humedeciéndose…
en esas ansias frenéticas,
por tatuarnos el alma, la vida…
|
Poeta
|
|
|
|
El sonido…
no importa más,
es tiempo de bocas, de manos,
de roce de pieles, de suspiros…
de candentes expresiones
que nacen y terminan en un gemido,
de susurros inaudibles, que repican
y se expanden con total intensidad…
Ahora el ceremonial de besos,
se acompaña de cuerpos,
deslizándose sin misericordia,
degustando más besos,
en una batalla amatoria total,
en la que bocas, manos, piel,
se confabulan e implican,
para compartir las sensaciones,
que revientan al sentir,
cada palmo de esas pieles y
los nuevos poros a explorar,
los espasmos trepidando,
todos los sabores…
que se conjugan infinitamente,
entre la calma tensa de suaves besos
y la erupción holística,
de nuestros universos colisionando,
con toda su furia,
en total esplendor y exquisitez…
Esta liturgia, no tiene,
no puede tener amarras ni formas,
tan solo más devoción y alegría,
por seguir sintiéndonos felices,
en medio de un maremoto de besos…
|
Poeta
|
|
|
|
Más silencio… por favor…
El espacio entre la abstracción
y lo tangible, podría ser:
distancia o tiempo…
mirar, soñar y ansiar besar,
vibra y late también sin presencia…
más, en algún instante,
la visión estará a milímetros o
décimas de segundo…
Su boca, plena,
totalmente dispuesta,
a colisionar en toda su exquisitez,
con otra hambrienta
y loca de sed de besos…
entonces, tan solo…
que, los ojos,
esos que tanto desearon,
que se cierren ahora,
no pueden interrumpir…
el concierto de bocas desatadas,
por descargar sin compasión,
todos los besos contenidos,
para permitir en el ansiado contacto,
que el éxtasis inunde dos cuerpos
y enlazados en sus locas bocas,
se fusionen en uno solo…
|
Poeta
|
|
|
|
Silencio… por supuesto…
Mis miradas ignoran el universo y
se pierden explorando aquel tercio
de su rostro, que lleva ese preciado cofre
de delirios y delicias…
Imposible pestañear,
podría perder continuidad,
ese esencial beso, ejecutándose,
en los extasiados ojos…
que escrutan: estructura,
textura, carnosidad,
cercanía, movimiento…
en los desorbitados ojos…
que se trastornan al descifrar o
intentar hacerlo:
la dulzura de aquellos labios,
que… se mueven, se entreabren y
dejan que brillen encegueciendo,
un conjunto de perfectos dientes y
una lengua perfecta… que invita,
en los enamorados ojos…
que se pierden casi deleitando,
ese beso irreverente, que,
sin pedir permiso, hizo suya,
esa boca toda… tantas veces,
en tan pocos segundos…
|
Poeta
|
|
